Stress in English speech refers to the emphasis placed on certain syllables within words and on particular words within sentences. Understanding stress patterns is essential for clear communication. Here are some basic rules of stress in English:

Word stress:

In multi-syllabic words, one syllable is typically stressed more than the others. The stressed syllable is pronounced with more emphasis, louder, and with a higher pitch.
Each word has its stress pattern, which can sometimes depend on its function in the sentence or the word's grammatical form. For example, the stress shifts in words like "record" when it's used as a noun (RE-cord) vs. a verb (re-CORD).

There are some general guidelines for word stress, but they don't cover all words, so it's essential to learn individual word stress patterns:

a) For two-syllable nouns, the stress usually falls on the first syllable (e.g., KIT-chen, HAP-py).
b) For two-syllable verbs, the stress usually falls on the second syllable (e.g., re-LAX, de-CIDE).
c) In words ending in "-tion," "-sion," or "-ic," the stress typically falls on the syllable before the suffix (e.g., in-FOR-ma-tion, de-CI-sion, geo-GRAPH-ic).

Sentence stress:

Within a sentence, content words (nouns, main verbs, adjectives, adverbs) usually receive more stress than function words (prepositions, conjunctions, articles, auxiliary verbs). Stressing content words helps convey the main meaning of the sentence.
Emphasizing different words in a sentence can change the meaning or focus. For example: "I didn't SAY I wanted to leave" (emphasizing that you didn't say it) vs. "I didn't say I WANTED to leave" (implying that you might have suggested something else).

Contrastive stress:
When contrasting two ideas or elements in a sentence, speakers often use stress to emphasize the contrast. For example: "I wanted the RED one, not the BLUE one."

To improve your stress in English speech, listen carefully to native speakers in various contexts, such as movies, TV shows, podcasts, or radio programs. Pay attention to word and sentence stress patterns and practice imitating them. Recording yourself and comparing your stress patterns to native speakers can also help you identify areas for improvement.

Akcent w mowie angielskiej odnosi się do nacisku kładzionego na określone sylaby w słowach i na określone słowa w zdaniach. Zrozumienie wzorców akcentu jest niezbędne do jasnej komunikacji. Oto kilka podstawowych zasad akcentowania w języku angielskim:

Akcent wyrazowy:
 

W słowach wielosylabowych jedna sylaba jest zwykle akcentowana bardziej niż inne. Akcentowana sylaba jest wymawiana z większym naciskiem, głośniej i z wyższym tonem.
Każde słowo ma swój wzór akcentowania, który czasami może zależeć od jego funkcji w zdaniu lub formy gramatycznej słowa. Na przykład akcent zmienia się w słowach takich jak „record"  oznaczającym nagranie lub nagrywać. Gdy słowo jest używane jako rzeczownik jest wymawiane (RE-cord), w znaczeniu czasownikowym (re-CORD).

Istnieją pewne ogólne wytyczne dotyczące akcentu słownego, ale nie obejmują one wszystkich słów, dlatego konieczne jest nauczenie się poszczególnych wzorców akcentu słownego:

a) W przypadku rzeczowników dwusylabowych akcent pada zwykle na pierwszą sylabę (np. KIT-chen, HAP-py).
b) W przypadku czasowników dwusylabowych akcent pada zwykle na drugą sylabę (np. re-LAX, de-CIDE).
c) W słowach kończących się na „-tion”, „-sion” lub „-ic” akcent pada zwykle na sylabę przed końcówką (np. in-for-MA-tion, de-CI-sion, geo-GRAPH-ic).

Akcent w zdaniu:

W zdaniu słowa treści (rzeczowniki, czasowniki główne, przymiotniki, przysłówki) są zwykle bardziej akcentowane niż słowa funkcyjne (przyimki, spójniki, przedimki, czasowniki posiłkowe). Akcentowanie słów treści pomaga przekazać główne znaczenie zdania.
Podkreślenie różnych słów w zdaniu może zmienić znaczenie lub punkt ciężkości. Na przykład: „Nie powiedziałem, że chcę wyjechać” (podkreślając, że tego nie powiedziałeś) oraz „Nie powiedziałem, że chcę wyjechać” (sugerując, że mogłeś chcieć coś innego).

Akcent kontrastowy:
Kontrastując dwie idee lub elementy w zdaniu, mówiący często używają akcentu, aby podkreślić ten kontrast. Na przykład: „Chciałem CZERWONY, a nie NIEBIESKI”.

Aby poprawić akcentowanie, słuchaj uważnie native speakerów w różnych kontekstach, takich jak filmy, programy telewizyjne, podcasty lub programy radiowe. Zwróć uwagę na wzorce akcentowania słów i zdań i ćwicz je przez naśladowanie. Nagrywanie siebie i porównywanie wzorców akcentowania z wzorcami, które słyszysz u native speakerów, może również pomóc w zidentyfikowaniu obszarów wymagających poprawy.

Akcent wyrazowy i zdaniowy

Janusz Rysz - 2024